İlenmeler

Boynum tutulmuş. Bu yazıyı nasıl yazdığımı görseniz aklınız şaşar. Ama yazasım var yazıyorum işte. Bugünlerde hayatımda kadın trafiği var. Bakıcı arıyorum ya. Bulamıyorum ya. Hani ümidi de kestim ya :(

Şimdiye kadar bir yardımcım vardı ev işleriyle o ilgileniyordu bebek yine benim işimdi. Seviyorduk kendisini idare ediyorduk işte. Ama malesef ciddi rahatsızlandı. Bundan sonra devam etmesi mümkün olamayacak gibi:( İşte böylece hemencecik birini de bulamayacağımdan tüm işler benim üzerime kaldı sonuç kıpırdatılamayan bir boyun olarak bana döndü işte :) Şimdi bakıcı da arıyorum, gündelikçi de. Hiç birini de bulamıyorum gönlümce:)

Bi kaç zamandır babişim de bizimle kalıyor. Kuzucum pek bi seviyor dedesini ikisi beraber çocuk gibiler. Neyse "Sabah bu halimi gören babam kızım sana ne oldu? Sen güçlü bi kızdın" dedi. O öyle der demez de ben boynum ve sırtımın ağrısıyla yere yığılıp " güçsüzüm artık baba" dedim :)) Aman babam bir üzüldü buna :( Alışmamış tabi :) Her şeyin peşinde koşan, her şeye yetişen kızı ilk defa ona gücüm yok" demiş. Pek bi afalladı, sersemledi adamcağız. Hiç bu kadar etkileneceğini düşünmemiştim oysa :) Neyse tabi teskin etmek yine bana düştü. "Yok be Babiş şaka yaptık, boynumu çeviremiyorum ya ondan oluyo tüm bunlar."

Oysa külliyen yalan. Gerçektende yakıtımın sonlarındayım ama moralim yerinde:) Değişik bir ruh hali. Bilemedim ki...

Aslında yavrumu kimseye teslim etmek istemiyorum galiba. Siz bile annesi olarak zaman zaman bıkabiliyorken yabancı bir kadın ne kadar dayanabilir gibi saplantılı fikirler beni benden alabiliyor bazen. İşyerimde bir hanım çocuklarını büyütebilmek için sekiz sene ara vermiş işe o zamanlar geri dönüş kolaymış. Şimdi öylemi :( İşte bu zat anlatırken" şu kadar ara verdim çocukları büyüttüm" falan diye altı senelik evli ama çoluk çubuğa çıkmayı asla düşünmeyen ve "neden düşünmüyo ki yok yok kesin bi şey vardır da söylemiyo" denen ben " aman be kadına bak çocuklar için sekiz sene ara verilir mi? Yarın bir gün o çocuklar taç takacak başına" diye geçiriyordum içimden ve yaptığının
 düpedüz gereksiz bir şey olduğunu düşünüyordum. Ama şimdi beni bıraksan sittinsene başlamam işe torunlara da ben bakarım yani :)

Hayır tamam biliyorum anaç bir yüreğim vardır. Psikoloji öğretmeni olan ben elin çocuklarına bile sanki ben doğurmuşum muamelesi çekerdim belki de "len millete böyleysem kendi kızanıma nasıl olurum?" Bilinç altıyla kaçtım şimdiye kadar çocuktan neyin ama bu kadar olabileceğimi de kestirememiştim:) :( -Gülsem mi ağlasam mı bilemedim de bi an. -

Neyse efendim bende bi garip kadınım işte bu dünyada. Ben de gelip geçeceğim en nihayet. Tüm bu çaba nereye? :P

Ama her şeye yetişeyim derken bir yerlerde eksilebileceğini de bilmek gerekiyor işte. En kısa zamanda işleri yoluna koymalıyım bir denge oluşturmalıyım. Denge burcunun bir üyesiyim ve fakat dengelerimi yitirmişim. Biri bana bi ayar çekse..... İyi bir dadı bulmanın yolunu gösterse... Hatta onu bulsa bana getirse.. Birileri de beni kayırsa. Sırt olmasam da yaslanan olsam bende...* Sırt ağrılarım da geçip gitse böylece...

*: Şimdi haksızlık etmeyeyim koca kişisine yaslanıyoruz elbet ama onun da işi başından aşkın yakala yakalayabilirsen :s Boş ver çalışma bu kadar, sırtımıza kızımızı da alıp dünyayı dolaşalım diyorum ama yemiyo :))